Άντερσον, Μάξγουελ

(Maxwell Anderson, Ατλάντικ Σίτι 1888 – Στάνφορντ 1959). Αμερικανός ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος. Γιος Βαπτιστή ιερέα, μόλις πήρε το πτυχίο του το 1911 από το πανεπιστήμιο της βόρειας Ντακότα, ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Το 1923 γνώρισε την πρώτη του θεατρική επιτυχία με τη Λευκή Έρημο.Το 1924, σε συνεργασία με τον Λόρενς Στάλινγκς, έγραψε ένα δράμα με θέμα τον A’ Παγκόσμιο πόλεμο, το Αντίτιμο της δόξας, που πολλές φορές διασκευάστηκε για τον κινηματογράφο. Πολλά θεατρικά έργα του έχουν ιστορικό πλαίσιο: Βασίλισσα Ελισάβετ (1930), Νύχτα πάνω στο Τάος (1932), Μαίρη της Σκοτίας (1933), Η Άννα των χιλίων ημερών (1948). Αλλά το πιο σημαντικό του έργο είναι το δραματικό ποίημα Κάτω από τα γεφύρια της Νέας Υόρκης (πρωτότυπος τίτλος: Winterset, 1935), στο οποίο ο Ά. εμπνεύστηκε από την υπόθεση των αναρχικών Σάκο και Βαντσέτι (που καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν με ελάχιστες ενδείξεις για ανθρωποκτονία, παρά τη διεθνή κατακραυγή) και παρουσιάζει το θέμα του Ορέστη και του Άμλετ με πλαίσιο την περίοδο της ποτοαπαγόρευσης. Από τη θεατρική του παραγωγή αξίζει να αναφερθούν ένα άλλο δραματικό ποίημα, τοποθετημένο και αυτό στη σύγχρονη εποχή, το Υψηλός Τορ (1937) και η Ιωάννα της Λορένης (1947), στο οποίο ο Ά. εφαρμόζει στη μορφή της Ζαν ντ’ Αρκ την πιραντελική φόρμουλα του θεάτρου μέσα στο θέατρο. Τέλος, το Χαμένοι στα άστρα είναι ένα λιμπρέτο του οποίου η μουσική έμελλε να είναι το τελευταίο έργο του Γερμανού συνθέτη Κουρτ Βάιλ. Το έργο του Ά., πρωτότυπο, πλούσιο, γεμάτο πάθος, ανανέωσε κατά ένα μέρος την αμερικανική δραματουργία και της έδωσε έναν καινούργιο ποιητικό τόνο.